|
Estaba el señor gatiño en silla de oro sentado, |
2 |
seu fibón de abotonilla muy largo y abotonado, |
|
sombreiro de tres candiles, parecía un gran soldado. |
4 |
De lejos le viñan cartas, si quería ser casado |
|
con la gatiña montesa que era filla de bon galgo. |
6 |
O gato, de tan contento, brinca de pe no borrallo; |
|
queimó as cuatro patiñas e a puntesquiña do rabo. |
8 |
De ellí brinca na touciñeira, cae de patas no tellado. |
|
Partió as cuatro costelas e a reconcoña do rabo. |
10 |
Mandó chamái po lo cura y ademáis lo cirujano, |
|
que quería facer cuentas de lo que había pecado: |
12 |
siete arrobas de tocino y otras tantas de pescado, |
|
morcillas e linguaizas pasaban de ciento y cuatro. |